Het is weer even een tijd geleden, dat ik iets op mijn blog heb geschreven. Als ZZP-er ben je te druk met van alles en nog wat. Veel zaken die niet eens direct met fotograferen te maken hebben.
In augustus ging ik voor een foto-opdracht naar Curaçao, en had besloten om de FujiFilm X-E1 aan te schaffen. De reden om deze naast mijn Nikon d800 te hebben is, dat ik nogal moeite heb om telkens mijn d800 met 24-70mm 2.8 uit de tas te halen en deze dan spontaan op iemand te richten. Met een battery grip eronder is het helemaal een kolossaal apparaat.
Het heeft zo soms zijn voordelen als je op een markt, door locals gezien wordt, als toerist.
Daarnaast ben ik als concertfotograaf geïnteresseerd in een stillere camera, voor het fotograferen van ingetogen concerten, waarbij de sluiter van een DSLR als storende factor kan op treden.
Op internet is genoeg te vinden over technische specs, voorbeeld foto’s en andere reviews. Daarom probeer ik mijn ervaringen met de FujiFilm X-E1 te verwoorden. Mijn keuze heb ik ook gemaakt aan de hand van fotografen die ik bewonder, zoals de Belg Bert Stephani, die zelfs op uitnodiging van FUJI Japan even is langs geweest om ondermeer de Fujifilm X-M1 te testen.
Ik noteer puntsgewijs mijn ervaring. Is makkelijker lezen (ik lees namelijk altijd eerst de conclusies):
- de Fujifilm X-E1 voelt zeer solide aan. Veel metaal, weinig plastic.
- Ik twijfelde tussen de Fujifilm X-E1 en de Fujifilm X-Pro1. Grootste verschil is de zoeker. Deze is bij de X-E1 digitaal. Het is even wennen, vooral als je een foto hebt gemaakt en de gemaakte foto blijft in beeld staan, kan soms in een reportage verwarrend zijn. En uiteraard gaat je batterij sneller leeg, dan bij een optische zoeker. Verder heb ik niet het idee, dat ik nu de optsiche zoeker mis. Ik heb ooit eens op een evenement van Sony gefotografeerd met een Sony SLT-A99 ( gedwongen door Sony), deze heeft ook een digitale zoeker en daarbij vond ik het rampzalig. Misschien is het gewenning, of een systeemcamera fotografeert anders dan DSLR
- Ik ben gewend om DSLR’s vast te houden en ik raad aan, om de optionele
Fujifilm HG-XE1 handgrip er op te schroeven. Wel jammer dat je hem telkens er op/af moet schroeven, als je de batterij verwisselt of geheugenkaartje eruit wilt halen. - Er zitten gelukkig veel instel knoppen op de camera, zodat je niet tijdens het fotograferen in menu’s moet duiken. Sluitertijd, iso, scherpstelveld, lichtmeetsysteem selectie.
Naar mijn mening zitten er een paar overbodige ‘handige’ knoppen op. Zoals het Quick menu (Q) Hierbij krijg je een overzicht van 16 camera-instellingen, die je dan blijkbaar snel kan instellen. Tijdens het fotograferen, wil ik snel Sluitertijd, Diafragma, ISO, kleurbalans. selectieveld kunnen veranderen, al het overige is voor mij overbodig om snel bij te kunnen. Alleen snel bij de witbalans zit er helaas niet in… - Een ander overbodige en flink aanwezige knop is de Exposure Compensation dial. Om niet met diafragma, sluitertijd of ISO de belichting aan te passen, doe ik sporadisch. Daarom vind ik deze knop te aanwezig, waardoor hij ook gemakkelijk per ongeluk is ingesteld en je foto over of onderbelicht is.
- Wat ik vaak vervelend vind en uncool, is dat je camera bij fabrieksinstelling de hele tijd piepjes maakt, bij alles wat je doet. Door het menu heen lopen en nog veel erger tijdens het fotograferen. Dit is 1 van de eerste instellingen die ik meteen aanpas. Dit doe je door de kromme instelling Stille stand op ‘aan’ te zetten. Gelijk een waarschuwing, waar ik na wat gepuzzel en zoeken op internet achter kwam. Als deze instelling op ‘Aan’ staat, kan je niet gebruik maken flitsers. Zowel de popup flitser niet, als de hotshoe. Externe flitser, of je Pocketwizard werkt niet. Beetje vreemd dat instellingen van bleepjes invloed heeft op het flitsgedrag.
- Als de bleepjes aanstaan, is het geweldig dat ik mijn Nikon SB600, SB800, SB900, kan gebruiken en ook offshoe met mijn Pocketwizards of Phottix Atlas II.
- De laatste gewen onderdeel, is dat de camera natuurlijk compact is en er veel knoppen op de camera zitten, druk je tijdens het fotograferen, soms iets te snel op een knop.
- De Fujinon 18-55mm F2.8-4 R LM OIS objectief, is fantastisch. Mooi bereik, redelijk lichtsterk. solide bouw en terug van weggeweest, de diafragma ring.
Wat ik een mooie optie vind is de handmatig, automatische keuze knop op de lens. In combinatie met deze keuze knop op de camera, kan je snel switchen van diafragma voorkeur, sluitertijden voorkeur en handmatig. - Ik schiet alles in RAW, bij Fuji heet dit RAF. Ik zal altijd mijn foto’s eerst door Lightroom halen. Daarbij vind ik het interessant, hoeveel dynamiek en detail er in de foto’s zitten. Zowel in licht als donker partijen. En super scherp! Ik was zeer verbaasd, toen ik het vergeleek met mijn D800 RAW bestanden.
- Ik gebruik vaak hoge ISO waarden, vooral bij concertfotografie. (binnenkort blog met concertfoto’s). En de Fuji is superieur daarin. Met gemak ISO 3200.
- Als je handmatig wilt scherp stellen, wordt er gebruik gemaakt van ‘highlight focus peaking’. Dit kwam zeer van pas bij weinig licht. Ik ben gewend van Nikon, dat deze bij elke lichtomstandigheid automatisch scherp stelt. Deze ‘highlight focus peaking’ was een ontdekking, nadat ik de manual stand had gekozen.
- Filmen, tja, voor een oordeel moet je niet bij Nomovies zijn..
De combinatie Fujifilm X-E1 en de Fujinon XF 18-55mm F2.8-4 R LM OIS objectief is geweldig. De compactheid en het gewicht maakt het zeer handbaar en gelijkertijd heb je een echte camera in handen. Normaal gesproken loop ik rond, met minimaal 4 kilo. Natuurlijk is het wennen, maar als je eenmaal de klik met je camera hebt gekregen, wordt het fotograferen weer gezellig 🙂