In een ver verleden, zeg maar, in mijn jeugd, had ik nog het geduld om naar voetbal te kijken. Daarbij had ik een favoriete club: Feyenoord, met namen als Simon Tahamata, Peter Houtman, Ruud Gullit, John Metgod, József Kiprich daarna Regi Blinker, Gaston Taument, Ulrich van Gobbel, John de Wolf, Rob Witschge, Ed (Konijn) de Goeij. En dan spreek je al gauw over minimaal 20 jaar geleden…
Met al weer geruchten van de opvolger Fujifilm X-E2, geef ik nog een review van de X-E1 bij concertfotografie.
De muziekstijlen die ik fotografeer zijn uiteenlopend van jazz, wereldmuziek, dans en ‘pop’ . Ik kom daardoor in veel verschillende concertzalen en buiten locaties. Elk concert of zaal waar een concert plaats vindt, heeft zo zijn eigen lichtomstandigheid. Deze zijn uitermate divers. Bij het fotograferen bij weinig licht is de kwaliteit van het objectief en camera essentieel. Voornamelijk maak ik gebruik van autofocus, waar Nikon in uitblinkt bij zulke lichtomstandigheden.
Het is weer even een tijd geleden, dat ik iets op mijn blog heb geschreven. Als ZZP-er ben je te druk met van alles en nog wat. Veel zaken die niet eens direct met fotograferen te maken hebben.
In augustus ging ik voor een foto-opdracht naar Curaçao, en had besloten om de FujiFilm X-E1 aan te schaffen. De reden om deze naast mijn Nikon d800 te hebben is, dat ik nogal moeite heb om telkens mijn d800 met 24-70mm 2.8 uit de tas te halen en deze dan spontaan op iemand te richten. Met een battery grip eronder is het helemaal een kolossaal apparaat.
